Srpska pravoslavna crkva 2. januara slavi Svetog Ignjatija Bogonosca, prvu veliku slavu u novoj godini.
Prema predanju, na sutrašnji dan se ne rade teški poslovi, naročito ženski, kao što je predenje, tkanje, šivenje. Ponegde se mesi kolač i deli deci, ali ih prvo povuku za uvo da što više porastu u novoj godini.
Domaćice sutra na poseban način hrane živinu: u krug, načinjen od položenog konopca, baca se specijalno spremljeno žito.
Za svetog Ignjatija se kaže da je bio onaj “koji je stalno u srcu i na usnama nosio ime Boga živoga” a koga je “kao malog, Isus držao na rukama”.
Prema predanju vezanom za ovu slavu u Srba, Gospod je, podučavajući svoje učenike smernosti, uzeo jedno dete i rekao: “Ko se ponizi kao dete ovo, onaj je najveći u Carstvu nebeskom”.
To dete bio je Ignjatije. Kada je odrastao, bio je učenik Svetog Jovana Bogoslova, a kasnije episkop u Antiohiji, gde je prvi uveo antifonski način pojanja u crkvi. To je pojanje za dve pevnice tako da kad na jednoj strani pojanje prestane, na drugoj počinje, a ovaj se način pojanja Svetom Ignjatiju čudotvorno otkrio.
U to vreme je car Trajan, prolazeći kroz Antiohiju u ratnom pohodu protiv Persije, čuo za Svetog Ignjatija i pokušao da ga savetima i pretnjama, čak ponudom senatorske titule, okrene od vere. Kad nije uspeo, naredio je da ga okovanog pošalju u Rim i bace u arenu pred zveri.
Teški put od Antiohije do Rima svetitelj je proveo u molitvi i želji da strada za Gospoda. Lavovi su ga rastrgli u rimskoj areni 106. godine. Od svetitelja i mučenika ostalo je samo njegovo srce ispunjeno ljubavlju za Gospoda Isusa Hrista.
(Stil)