Kosovska kletva ili Kneževa kletva, prema legendi, kletva je koju je rekao srpski knez Lazar Hrebeljanović pre Kosovske bitke. Kletva je upućena onim Srbima koji su ignorisali poziv na rat sa Osmanskim carstvom. Konstantin Filozof je zabeležio da je Lazar izdao “poziv i pretnju” srpskim zemljama, a taj poziv je sačuvan u srpskim narodnim pesmama u obliku kletve.
Od 1778. do 1781. godine, Avram Miletić je komponovao zbirku od 129 pesama pod nazivom “Pesmarice” koja sadrži i pesmu “Istorija Musić Stefana”, koja u svom sastavu ima jedan oblik Kosovske kletve. Jedan oblik kletve se javlja u izdanju srpskih narodnih pesma Vuka Stefanovića Karadžića 1845. godine. To je novija verzija jednog Karadžićevog teksta iz 1813. godine sa jakim nacionalističkim prizvukom.
Karadžićeva “Kosovska kletva” je zapisana na spomeniku na Gazimestanu, gde se vodila Kosovska bitka.
U pesmi “Musić Stevan”, kletva glasi ovako:
“Ko je Srbin i srpskoga roda, I od srpske krvi i kolena, A ne doš’o na boj na Kosovo: Ne imao od srca poroda, Ni muškoga, ni devojačkoga! Od ruke mu ništa ne rodilo, Rujno vino, ni ’šenica bela! Rđom kap’o, dok mu je kolena!”
Tačnije, tako je Musić Stevan preneo svojoj ljubi šta je rekao Knez Lazar na večeri.
Kneževa kletva:
“Ko ne dođe na boj na Kosovo – od ruke mu ništa ne rodilo: ni u polju bjelica pšenica, ni u brdu vinova lozica!”
U narodu postoji verovanje da Kneževa kletva još nije skinuta sa srpskog naroda. Iako se u smatra da kletva važi do šestog kolena, a da je sedmo oslobođeno, Lazareva kletva je trajna, zavetna i univerzalna.
U narodu se odomaćio strah od Lazareve kletve i želja da se oslobodi posledica. Kada je nakon Drugog balkanskog rata srpska vojska 1913. godine dočekana u Beogradu kao pobednik, na trijumfalnim kapijama kroz koje je prolazio defile bile su ispisane poruke. Na jednoj je pisalo: “Bjeđi grda kletvo s roda, zavet Srbi ispuniše!”
(Espreso / MONDO)