Sakrivena u gustoj šumi podno Ovčara zbeg-pećina Kađenica i dalje čuva sećanje na tragično nastradale Srbe u Drugom srpskom ustanku.
Upravo u njoj, na desnoj obali Zapadne Morave svoj spas od Turaka potražilo je oko tri stotine žena, dece i starijih meštana, ali to je nažalost bilo njihovo poslednje utočište.
Taj prvi deo staze koji vodi gore ispod tog stuba dalekovoda je strm, naporan, nije za najveći broj ljudi što značajno sužava broj posetioca u Kađenici. Kada se dođe ovde do bunkera, onda je već lagano, sledi još jedan kilometar ovakvim putem koji vijuga iznad Zapadne Morave odnosno izvor hidroakumulacije Ovčar Banja.
Tek na kraju pred samom Kađenicom imamo jedan deo uspona koji je uređen najpre betonirana staza ,zatim stepenice. Otprilike kao da se penjete na neki četvrti sprat u nekom soliteru. Sada se nalazimo u samoj pećini Kađenici. Ime je dobila po nemilom događaju iz maja 1815. godine tada se već vode bitke ne Ljubiću.
Turci povremeno odvajaju deo jedinica i šalju da haraju po selu. Tog dana uputili su se ka Ovčaru ka selu Dučalovići i došli su i ovde do Kađenice. Pre toga razbijali su dva srpska zbega jedan dolini Banjičkog potoka, a drugi ispod manastira Preobraženje.
Predanja govore da su žene kolevke sa decom spuštale u reku, da ne bi pale u ruku Turcima. Ipak najveće stradanje se desilo u ovoj pećini. Majka sa detetom je izašla ispred pećine, a Turci su sa druge strane reke čuli dečiji plač. Prejahali preko reke, zaposeli ulaz u pećinu i dozivali ljude da se predaju. 1934.
Vladika Nikolaj Velimirović, tada episkom Žički dolazi ovde i uz pomoć paroha Jelen-dolske crkve organizuje ljude i prvo rade uređenje ove pećine. Rađeni su radovi na delimičnom nivelisanju pećine i rađeni su otvori za svetlost.
Prilikom tih radova pronalaženi su posmrtni ostaci nekih stradalnika oni su sahranjeni u dva kamena sarkofaga. Između njih je sazidana oltarska apsida sa hristovim raspećem, čime ovo mesto dobija karakter crkve.
Pa je ovo crkva- pećina, spomen-kosturnica Kađenica. U ovoj pećini je liturgiju služio i Patrijarh Pavle 1991. godine. To je bila prva javna služba Patrijarha Pavla nakon što je postao Patrijarh Srpski.