Ispovest francuskog generala, Pjera Mari Galoa, koji je bio svedok nemačkih planova s kraja sedamdesetih godina prošlog veka o rasparčavanju SFRJ. Sastanci su se održavali u okolini Minhena, pod vođstvom političkog vrha Nemačke, a bili su prisutni predstavnici ostalih velikih sila i naravno Vatikana. Nemačka je još tada obznanila nameru da se dezintegriše Jugoslavija posle Titove smrti. Imala je nekoliko motiva:
Osveta Srbima zbog žestokog otpora u oba svetska rata, koji je, po njihovom mišljenju, značajno doprineo Nemačkim porazima, vezujući brojne divizije koje su onda nedostajale u Rusiji. Nagrada Hrvatima i bosanskim Turcima za savezništvo iz Prvog i Drugog svetskog rata. Uvođenje Hrvatske i Slovenije u EU kako bi se Nemcima osigurao dominantni položaj na dalmatinskoj obali.
Iz sopstvenih geopolitičkih interesa, SAD je zaigrao ovu igru, čak preuzimajući vodeću ulogu. Oni su time dobili vojno prisustvo na Balkanu, naročito Bondstil, a uspeli su i da dokažu Evropljanima da nisu sposobni da se sami o sebi staraju u bezbedonosnom smislu. Ova iskustva korišćena su kasnije u Iraku.
Miteran je tada bio star, bolestan i zaokupljen problemima oko izmene francuskog ustava, a Rusija je bila u kandžama Borisa Jeljcina. Geostrateški momenat nije mogao biti bolji za obračun Germana sa Srbima.
U svrhu agresorske propagande, lansiran je čitav niz bestijalnih laži o Srbima. Nemačka je imala opsesiju da poništi rezultate Versajskog i Trijanonskog mirovnog ugovora, simbola savezničke pobede i nemačkog poraza u dvadesetom veku. Zato je morala biti razorena Jugoslavija i rasformirana Čehoslovačka.
(Izvor: Mediji)