Dragiša Stanković Čelik jedno je od najpoznatijih imena srpskog boksa. Legendarni srpski bokser imao je život i karijeru koja bi komotno mogla da se pretoči u film “holivudskog” ranga.
Rođen je u Vlasotincu 5. novembra 1939. godine, a preminuo u Nišu 17. januara 2015. godine.
Dragiša je sa 17 godina počeo da trenira boks, dok je već sledeće godine bio kapiten prvog tima i samostalno boksovao sedmi meč sa tadašnjim dvostrukim prvakom države. On je u karijeri boksovao za Radnički iz Niša i Partizan iz Beograda. Stanković je u karijeri imao 520 mečeva od kojih je ostvario 512 pobeda i imao 8 izgubljenih duela. Kao profesionalac imao je 20 mečeva i 20 pobeda uz čak 19 nokauta.
Stanković se pojavljivao u medijima kao kontroverzna ličnost. On je u medijima bio predstavljen kao kockar, ali i jedan od najvećih srećnika u bivšoj Jugoslaviji pošto je dva puta dobio glavnu premiju u igri Loto i 14 puta za redom glavnu premiju na sportskoj prognozi zbog čega je kasnije i smanjen dobitni fond sportske prognoze.
Stanković se družio sa mnogim poznatim ličnostima tog doba. Glumcima, političarima, pevačima, biznismenima…
Jedno vreme je boksovao u Nemačkoj gde je trenirao i družio se sa Ljubom Zemuncem. Menadžer Bruno Miler ga je ucenio da mora da proda meč nemačkom šampionu i da padne, u suprotnom će mu menadžer uništiti karijeru. Za to mu je čak ponuđeno 250 000 maraka.
Principijelni Čelik je nokautirao šampiona i poslao ga kroz konopce nakon čega je završio karijeru te ’70. godine. Nemačke novine su brujale o tome: “Divlji Jugosloven tukao Kukeca”.
Po prestanku bavljena boksom držao je restoran, a potom i lanac samostalne trgovine kao i industriju za proizvodnju kafe koja je nosila njegovo ime.
Tokom bombardovanja je 1999. vojsci poklonio 30 tona kafe i pokazao koliki je patriota tako što se odrekao penzije u korist države.
(Kurir sport)