Nemanjići su u zvaničnim ispravama dvostruko koristili ime Stefan
Prema izvorima i kasnijoj istorijskoj literaturi ukorenjeno je mišljenje da je Sveti prvomučenik i arhiđakon Stefan bio krsna slava dinastije Nemanjića.
Na zapadu je, još od vremena Merovinga i Karolinga (5-10, vek), Sveti Stefan smatran za Svetitelja zaštitnika hrišćanskih vladara.Između 12. i 14. veka
Nemanjići su u zvaničnim ispravama dvostruko koristili ime Stefan: kao lično ime (Stefan Prvovenčani) i kao titularno ime (Stefan Nemanja, Stefan Radoslav, Stefan Vladislav, Stefan Dragutin, Stefan Dušan).
To što su i Nemanjina braća imala ime Stefan (Stefan Miroslav, Stefan Tihomir i Stefan Stracimir), kao i njihovi sinovi, a da su druga dva Nemanjina sina, Vukan i Rastko ne navode s dvostrukim imenom, nameće pretpostavku da je možda još Veliki župan Stefan Nemanja uveo običaj da jedino vladar ima prava na ime Stefan kao titularno ime.
Kod nekih vladara iz doma Nemanjića puno ime je proširivano i imenom Uroš (Stefan Uroš I, Stefan Uroš II Milutin, Stefan Uroš III Dečanski) koje će takođe postati dinastičko ime Nemanjića, s titularnim odlikama.
Dr Smilja Marjanović-Dušanić podred Sv. Stefana pominje i Sv. Đorđa kao zaštitnika Stefana Nemanje, a Svetog Dimitrija kao zaštitnika kralja Dragutina.
Međutim, mnogi sajtovi SPC-a donose podatak da je krsna slava dinastije Nemanjića bio Sv. Arhanđel Mihailo (praznik Sabora Svetog Arhangela Mihaila-Aranđelovdan).
Na reversu nekih kovanica kralja Radoslava nalazi se prikaz Sv. Arhangela Mihaila.
Podatak o tome, da je Sv. Arhangel Mihail krsna slava Nemanjića možemo pronaći u srpskoj narodnoj epskoj poeziji („Sveca slavi srpski car Stepane, sveca slavi, Svetog Aranđela“) ali i kod bokeljskog istoričara Vaska Kostića: „Jedna od najznačajnijih i najdugotrajnijih društvenih, političkih, vojnih i pravnih srednjovekovnih institucija na našim prostorima je Miholjski zbor.
Naziv mu je opredelila nemanjićka carska larva na Prevlaci Arhangela Mihaila i krsna slava dinastije Nemanjića“.
U monografiji „Sveti Sava, princ i prosvetitelj“, objavljenoj 2010. godine, sa blagoslovom arhijepiskopa Cetinjskog i mitropolita Crnogorsko-primorskog Anfilohija, stoji podatak da su i Sveti Arhangel Mihailo i Sveti Arhangel Gavrilo bili „krsno ime Nemanjića“.
Ovo poštovanje Arhangela i svetaca-ratnika bilo je, po svemu sudeći, povezano sa ličnošću vladara kao vojskovođe i ratnika, s ratničkim atributima pomenutih svetitelja, s njihovim investiturnim posredništvom između Boga i vladara.
(Espreso)