Manastir Kovilj nije samo duhovno utočište već i centar kulturno-prosvetnog života
Manastir Kovilj je smešten u pitomoj ravnici Vojvodine i predstavlja dragoceni biser srpske pravoslavne baštine i duhovnosti.
Osnovan je prema predanju od strane Svetog Save u 13. veku, a u sebi nosi bogatu istoriju i kulturno nasleđe velikog duhovnog značaja.
Manastir Kovilj se nalazi oko 30 km od Novog Sada i oko 75 km od Beograda. Dolazak u manastir dočekuje posetioce mirom i tišinom, pružajući im jedinstvenu priliku da se povuku iz svakodnevnog stresa i pronađu unutrašnji mir.
Predivna arhitektura manastira, sa svojom karakterističnom crkvom posvećenom Svetim Arhangelima Mihailu i Gavrilu, odiše lepotom i jednostavnošću pravoslavnog stila, dok manastirski konaci i okolina služe kao svedočanstvo harmonije između čoveka i prirode.
Manastir Kovilj nije samo duhovno utočište već i centar kulturno-prosvetnog života, gde se tokom cele godine održavaju različiti događaji, liturgije i radionice koje okupljaju vernike i posetioce iz svih krajeva.
Njegovi monasi, poznati po svom predanom radu i gostoprimstvu, čine ovu svetinju živim središtem duhovnog obnavljanja i prosvetljenja.
Čuvari kulturnog blaga
Od kulturnoga blaga u manastiru Kovilj sačuvano je dosta slika, uključujući i slikarske radove Uroša Predića, zatim ikone različitih vrednosti, bogata biblioteka vrednih knjiga i rukopisa, zbirka muzičke literature, koju je napravio Damaskin Davidovič, kao i manastirska arhiva.
Прикажи ову објаву у апликацији Instagram
U crkvi je sahranjen arhimandrit Jovan Rajić, književnik i otac srpske istoriografije i general-major Teodor Stanisavljević, prvi komandant Šajkaškog bataljona, Marija, supruga Đorđa Stratimirovića, borca i branioca Titela i ovoga kraja 1848/1849, navodi Wikipedia.
Manastir Kovilj je značajan duhovni i kulturni centar kroz koji su prošli mnogi obrazovani ljudi.
Među njima su Patrijarh srpski Georgije, Patrijarh Porfirije Perić, Jovan Rajić, i episkopi poput Fotija Sladojevića i Andreja Ćilerdžića.
Tokom prve polovine 19. veka, manastir je bio aktivan u distribuciji knjiga, uključujući i nabavku popularnog dela o otkriću Amerike iz 1809. godine.
Danas bratstvo manastira broji 30 monaha i jedan je od najbrojnijih muških manastira u Srpskoj pravoslavnoj crkvi, s gotovo polovinom visokoobrazovanih žitelja.
Među njima je i monah Ermolaj, oftalmolog. Svi monasi rade na imanju od 50 hektara, proizvodeći med od belog bosiljka, voćnu rakiju, konjak, likere i izrađujući sveće i ikone.
Manastirski hor neguje tradicionalno vizantijsko pojanje.
„Zemlja živih“
Manastir je posebno poznat po svom centru za rehabilitaciju „Zemlja živih“. Ova ustanova je osnovana sa ciljem pružanja pomoći osobama koje se bore sa zavisnošću od narkotika.
U „Zemlji živih“ rade monasi manastira, koji pružaju duhovnu, emotivnu i fizičku podršku korisnicima, kombinujući pravoslavnu duhovnost sa savremenim terapijskim pristupima.
Program rehabilitacije obuhvata svakodnevnu molitvu, radne aktivnosti na manastirskom imanju, psihološku podršku i zajednički život u terapijskoj zajednici
. Kroz rad na imanju, korisnici stiču radne navike i osećaj svrhe, dok duhovna podrška pomaže u izgradnji unutrašnje snage i vere.
Cilj „Zemlje živih“ je da svojim korisnicima omogući potpuni oporavak i povratak u društvo kao zdravih i produktivnih članova zajednice.
Ovaj program je postao primer uspešne integracije duhovnosti i terapije u borbi protiv zavisnosti u Srbiji.
(Espreso)