Ovo ne sme da se radi!
U pravoslavnom hrišćanstvu, brak se smatra svetim sakramentom – tajnom u kojoj Bog aktivno učestvuje, sjedinjujući dvoje ljudi u ljubavi.
On nije samo društveni ili pravni ugovor, već duhovni savez između muža, žene i Boga.
Kroz taj savez, kako stoji u Svetom pismu:
„Zato će čovek ostaviti oca svoga i majku svoju i prilepiće se ženi svojoj; i biće dvoje jedno telo.“ (Postanje 2, 24) Muž i žena postaju jedno telo i jedna duša, a njihova ljubav dobija večnu i božansku dimenziju.
Brak – put duhovnog rasta i zajedničkog nošenja krsta
Pravoslavlje uči da brak nije samo zajednički život, već put duhovnog uzrastanja, međusobne žrtve i služenja.
Ljubav supružnika ne zasniva se isključivo na osećanjima, već na spremnosti da se svakodnevni život i iskušenja nose zajedno, sa Hristom u središtu te zajednice.
Brak se naziva i „malom crkvom“, jer odražava odnos Hrista i Crkve – dubok, neraskidiv i pun samopožrtvovanja.
Muž je glava žene, kao što je Hristos glava Crkve – ne u smislu dominacije, već odgovornosti, vođstva u ljubavi i služenju.
Žena je pozvana da suprugu pruži poštovanje i podršku, u duhu uzajamnog poverenja i jedinstva. Krajnji cilj pravoslavnog braka jeste spasenje duša oboje supružnika kroz život u veri, čistoti i ljubavi.
Težina greha preljube u pravoslavlju
Zbog toga što je brak sveta zajednica, preljuba ima duboku moralnu i duhovnu težinu. Ona nije samo izdaja supružnika, već i greh protiv Boga, jer ruši svetost zaveta datog pred Crkvom.
Preljuba uništava jedinstvo koje se smatra božanskim darom.
Arhimandrit Stefan Vučković, iguman manastira Velika Remeta, naglasio je ozbiljnost ovog greha:
„Preljubočinstvo i ubistvo su jedna ista mera. Crkva blagosilja razvod ne zato što to želi, već zato što je grehom preljube zajednica već razorena.
Kada se muž ili žena odvoje svojom voljom, oni prekidaju vezu sa blagodaću Svetog Duha, jer zaboravljaju da je njihov supružnik deo njih“, prenosi portal Religija.
Otac Stefan podseća na pravilo Svetog Vasilija Velikog:
Preljubnici se odvajaju od Crkve i Svetog pričešća na 20 godina, isto kao i ubice.
Povratak u crkvenu zajednicu moguć je tek nakon dubokog pokajanja i osećaja da je Bog primio njihovu ispovest i kajanje.
Kada se to dogodi, sveštenik ponovo pričešćuje grešnika Časnim Telom i Krvlju Hristovom, vraćajući ga u zajednicu vernih.
(Espreso)