Veruje se da moćna molitva sa Svete Gore pomaže svakom verniku u nevolji.
Isusova molitva je najbitnija molitva u pravoslavnoj tradiciji, ona koju bi trebalo da zna svaki čovek koji sebe smatra pravoslavnim hrišćaninom. Pored redovnog odlaska u crkvu i na liturgiju, poštovanja praznika i crvenog slova, veoma je važno praktikovati i ovu molitvu.
Isusova molitva je kratka umna molitva, u vidu formule, koja se posebno ceni u Pravoslavnoj crkvi, u toj meri da se tretira kao “srž i zenica pravoslavlja”.
Ona glasi: “Gospode Isuse Hriste, Sine Božiji, pomiluj mene grešnog”.
Ona je, tvrdi se, osnovni metod kojim oni koji se mole otvaraju svoje srce Bogu zbog čega se naziva i molitvom srca; veruje se da je upravo to ta molitva koju apostol Pavle zagovara u Novom zavetu kao “neprestanu molitvu”, premda nauka smatra da je nastala u egipatskim pustinjama u 5. veku i da je tek postepeno na Istoku stekla ovu važnost koju ima danas.
Njeno korišćenje je posebno često u pravoslavnoj monaškoj tradiciji koja je kao način života posebno zastupljena na Svetoj gori, a koja ukratko rečeno predstavlja potpuno okretanje čovekovoj unutrašnjosti koja se sjedinjuje sa Bogom putem vođenja punog crkvenog života i uzimanjem Svetih tajni.
Pri višečasovnom i neprestanom ponavljanju ove kratke molitve koristi se brojanica, koja se smatra oruđem molitve, ali koja nije obavezna i više služi kao ispomoć onima koji su tek počeli da ulaze u taj mistični svet ili onima koji su slabi i lako gube koncentraciju.
Pored toga, prilikom ponavljanja Isusove molitve vernici se mogu i klanjati Bogu i krstiti.
Međutim, ovako duboko zalaženje u Isusovu molitvu duhovnici obično ne savetuju običnim ljudima, bez pomoći nekoga ko je već u tome vešt i iskusan.
(Stil/ Alo)