Prekrajanje istorije, prisvajanje značajnih ličnosti koje su ostavile neizbrisiv trag u istoriji i preuzimanje nacionalnih jela drugih naroda pod svoju jurizdikciju česti su uzroci tenzija među Balkanskim narodima, pogotovu između Srba i Albanaca.
Zbog toga su mnogi ostali neprijatno izneđeni saznanjem da su najvećim imenima srpske prošlosti prišiveni albanski koreni.
Albanci iz Albanije, a tako i kosovski, svoj identitet grade na ostavštini antičkih Ilira i Dardanaca, pa su tom linijom pronašli svoj DNK u genima Miloša Obilića, Karađorđa, pa čak i Aleksandra Makedonskog.
Đurađ Kastriot Skenderbeg, čij su roditelji Srbi – Jovan i Vojislava, smatra se ocem Albanije.
Iz perioda prodora Turaka na Balkan, upravo je on bio najbitnija albanska ličnost. Njegovo ime nose trgovi i ulice i na Kosovu i u Albaniji.
U centru Prištine nalazi se njegov veliki spomenik, u Lipljanu se nalazi Ulica Gjergj Kastrioti Skenderbeu, a ono što se u Srbiji naziva Karađorđeva šnicla Albanci zovu – Skenderbegova.
Zanimljivo je da u Lipljanu postoji Ulica Milosh Kopiliq. Naime, prema albanskom tumačenju, Miloš Obilić je istorijska ličnost, drenički junak – albanske nacionalnosti.
Po nekim tumačenjima, i Karađorđe Petrović, navodno, potiče iz albanskog plemena Klimenti, ali po njemu se na Kosovu ništa ne zove.
Prisvojili i Aleksandra Makedonkog, Dioklecijana i Justinijana
Prema mišljenju istoričara sa Kosova, Aleksandar Makedonski je, takođe, preko gena svoje majke Olimpijade, Ilirac, tj. Albanac.
Albanski naziv za Aleksandra Velikog je Leka i Madh – ulice sa ovim imenom se nalaze u Prištini i Prizrenu.
Na kraju, od rimskih imperatora (albanska reč je perendori) koji na Kosovu danas imaju svoju ulicu, tu su Dioklecijan i Justinijan.
Prvi je, kako se pretpostavlja, rođen u Diokleji kraj Splita, u tadašnjim ilirskim oblastima, Iliriku, a drugi u Taurezumu (lokalitet Caričin grad kraj Lebana), u nekadašnjoj ilirskoj oblasti Dardanija, te ih Albanci smatraju svojima.
(Žena)