Crkva je čuvar vere, tradicije i duhovnog nasleđa, a njen cilj je da vodi ljude ka spasenju i večnom životu u zajednici sa Bogom.
Crkva je mesto gde se obavljaju bogosluženja, liturgije, vernici dolaze da se mole.
Crkva u pravoslavlju nije samo institucija ili zgrada, već živa i dinamična zajednica vernika koja povezuje ljude sa Bogom i jedne s drugima.
Ona je telo Hristovo, mesto gde se ostvaruje duhovno jedinstvo sa Bogom i gde se vernici osvećuju i duhovno rastu kroz Svete tajne i liturgijski život.
Crkva je čuvar vere, tradicije i duhovnog nasleđa, a njen cilj je da vodi ljude ka spasenju i večnom životu u zajednici sa Bogom. Kroz Crkvu, vernici dobijaju snagu i milost da žive u skladu sa Božijim zapovestima, da se suoče sa iskušenjima života, i da teže ka svetosti i jedinstvu sa Hristom
Crkva kao telo Hristovo
Prema učenju Pravoslavne crkve, Hristos je glava Crkve, dok su svi vernici njeni udovi.
Ovo mistično jedinstvo između Hrista i vernika simbolizuje neraskidivu povezanost između Boga i ljudi, gde je Crkva produženje Hristove prisutnosti na zemlji.
Vernici kroz Svetu Liturgiju, molitvu i Svete tajne postaju jedno sa Hristom, učestvujući u božanskom životu i blagodatima.
Zajednica vernika
Crkva je sabranje tj. zajednica svih hrišćana u jednom gradu, (selu), na jednom mestu, pod jednim episkopom, ili načalnikom, radi prinošenja žrtve blagodarnosti Bogu, tj.
Crkva je konkretna Liturgijska zajednica. Dakle, Crkva nije obična zajednica, fiktivna, izmišljena, potencijalna zajednica, koja svoje jedinstvo osigurava na osnovu zakona kojih se pridržavaju njeni članovi.
Crkva je konkretna zajednica ljudi koja je okupljena na jednom mestu, na Liturgiji, Evharistiji,
Apostolsko nasledstvo i čuvar vere
Jedan od temeljnih principa pravoslavne teologije jeste apostolsko nasledstvo ili prejemstvo.
Pravoslavna Crkva veruje da je ona direktni naslednik Crkve koju su ustanovili apostoli, te da kroz neprekinuti lanac hirotonije (svešteničkog rukopoloženja) prenosi autentično apostolsko učenje.
Ova veza s apostolima je ključna za identitet i kontinuitet Pravoslavne crkve, koja sebe vidi kao čuvara pravovernog učenja, Svetog Pisma i Svetog Predanja.
Svete tajne
Pod Svetim tajnama u pravoslavnom bogoslovlju podrazumevaju se sveštene radnje u kojima dolazi do susreta Boga sa čovekom i najpotpunijeg, koliko je to moguće u zemaljskom životu, ostvarivanja jedinstva s Njim. Svete tajne služe jednom cilju – ostvarenju zajednice sa Hristom.
U Svetim tajnama blagodat Božija silazi na nas i osvećuje celu našu prirodu – i dušu i telo. U Svetim tajnama, Carstvo Božije postaje dostupno vernima.
Cilj Svetih tajni je ostvarenje zajednice sa Gospodom Hristom. Evharistija je u srži svih Svetih Tajni. Liturgija u sebi sadržava sve ostale tajne. Ona nije jedna od Svetih tajni, ona daje smisao drugim Svetim tajnama.
Bez Evharistije, ostale Svete tajne ne mogu biti delotvorne. Pravoslavna crkva priznaje sedam svetih tajni: Krštenje, Mironpomazanje, Pričešće (Evharistija), Ispovest (Pokajanje), Brak, Sveštenstvo, i Jeleosvećenje.
(Religija)