Nema važnije molitve od Isusove molitve.
Naziva se i Molitvom srca i smatra osnovom i najvažnijom od svih. O njoj se diskutovalo tokom cele istorije crkve.
Isusova molitva glasi: „Gospode Isuse Hriste, Sine Božiji, pomiluj mene grešnog“.
Tajna moći Isusove molitve leži u ponavljanju i na taj način se koristi u ličnoj asketskoj praksi monaha i isposnika širom pravoslavnog sveta.
Ona je, tvrdi se, osnovni metod kojim oni koji se mole otvaraju svoje srce Bogu zbog čega se naziva i Molitvom srca; veruje se da je upravo to ta molitva koju apostol Pavle zagovara u Novom zavetu kao „neprestanu molitvu“, premda nauka smatra da je nastala u egipatskim pustinjama u 5. veku i da je tek postepeno na Istoku stekla ovu važnost koju ima danas.
Pri višečasovnom i neprestanom ponavljanju ove kratke molitve koristi se brojanica, koja se smatra oruđem molitve, ali koja nije obavezna i više služi kao ispomoć onima koji lako gube koncentraciju.
Pored toga, prilikom ponavljanja Isusove molitve vernici se mogu i pokloniti Bogu i krstiti. (Stil)
(Žena)