U romanu Bore Stankovića „Nečista krv“ pominju se stari i zaboravljeni običaji.
Mnogima su poznati običaji kao što su snohačenje i svođenje, a budući da postoji mnogo ovakvih običaja koji su današnjem svetu nepojmljivi, ovo je priča o još jednom krajnje bizarnom običaju koji je dugo bio prisutan na ovim prostorima, a koji beleže i brojne druge kulture i plemenske zajednice u Severnoj i Južnoj Americi, Africi, Indiji i Australiji.
Dakle, reč je o običaju koji se naziva levirat, odnosno sororat. Levirat predstavlja bračnu zajednicu koju sklapa žena sa bratom svog preminulog supruga, dok je sororat brak udovca sa svastikom.
Ovaj običaj se uglavnom praktikovao ukoliko žena ili muškarac nisu imali potomke sa preminulim partnerom. Ustanovljeno je da je sororat postojao sve do polovine dvadesetog veka u istočnoj Srbiji, pogotovo ako je prva žena bila nerotkinja.
Muž koji ostane udovac mogao je da oženi sestru svoje žene, pod uslovom da ona već nije udata. Kao razlog ovog braka navodi se da o deci koja su ostala bez majke najbolje može da brine majčina sestra.
Zanimljivo je to da je i u današnje vreme, ali ne iz istih razloga, kod nas zabeležena nekolicina ovakvih slučajeva, doduše u nešto izmenjenom izdanju.
U socijalno ugroženim sredinama, kako bi nasledili penziju oca, odnosno dede, snaje se razvode od muževa i udaju za svekra. Iako je ovo zakonom kažnjivo, matičari su svedoci ovakvih pojava.
(Žena)