Vernici Srpske pravoslavne crkve danas obeležavaju jedan od najvećih hrišćanskih praznika, praznik posvećen svetom Arhangelu Mihailu, u narodnu poznat kao Aranđelovdan. Ovaj svetac zaštitinik je velikog broja porodica u Srba, koji ga slave kao krsnu slavu.
Prema crkvenom predanju, anđeo Mihailo je prvi stupio u borbu sa zlim duhom i to ime po crkvenom tumačenju, označava „onog koji je kao Bog“.
Neophodno je pripremiti žito za slavu, jer svi svetitelji i svi umrli živi su pred Bogom. Narodno verovanje kaže da taj anđeo nije umro i da i dalje po potrebi silazi među ljude, na zemlju, kao putnik ili prosjak. Tako je Arhanđel Mihailo je, prema verovanju, „živi svetac“. Postoji verovanje i običaj kod mnogih hrišćana koji slave svetog Mihaila, da, pošto ga smatraju živim svetiteljem, ne spremaju žito, što je neopravdano i netačno. Neophodno je pripremiti žito za slavu, jer svi svetitelji i svi umrli živi su pred Bogom.
Smatra se da Arhangel Mihailo obilazi sve bolesnike. Ako stane kod nogu, nije dobro; ako stane kod glave, dobro je – bolesnik će prezdraviti.
Sveti arhanđeo Mihailo jedna je od najčešćih srpskih krsnih slava, bila je slava i srpske kraljevske loze Nemanjića.
Simbol borbe Sveti Arhangel Mihailo, simbol borbe protiv zla i sila nebeska koja prihvata duše umrlih mereći im dobra i zla dela, slika se na ikonama i freskama kao nebeski ratnik u vojničkoj opremi, sa mačem, kopljem i zlim duhom koji, okovan lancima, leži pod njegovim nogama.
Sveti arhangel Mihailo, prisutan ne samo u hrišćanstvu već i u svim religijama, obeležen je crvenim slovom u bogoslužbenom kalendaru SPC.
Prema narodnoj poeziji car Dušan slavio je je svetog arhangela Mihajla tako što je uvek dočekivao goste stojeći, dok mu je anđeo stajao na ramenu.
Jedne godine, da li od umora, ili nemara, on se prevari pa sede, a anđeo se naljuti, udari ga po krilu, i odlete. Predanje kaže da je car nakon toga mesecima pokušavao da se umilostivi arhangelu Mihailu.
(Espreso/Magazin novosti)