Sveti Arsenije Sremac bio je drugi srpski arhiepiskop i najodgovoriniji učenik Svetog Save koji se brinuo o autokefalnosti SPC. Smatra se da je njegovo mesto rođenja negde sveverno od Dunava i Save, najviše se spominje Bingula ili Dabar kod Starog Slankamena.
Sveti Sava se lično zauze za njega, te ga je nasledio 1233. godine i postao „arhiepiskop srpskih i pomorskih zemalja“. Sveti Arsenije Sremac na sebe je poneo breme upravljanja mladom srpskom arhieskopijom koja je bila važna za srpski državni i narodni život u srednjem veku.
Uzor je pronašao u jedinom pravoslavnom manastiru u Sremu – „Sveti Dimitrije“ u Sremskoj Mitrovici, koji se u izvorima rimske kurije označava kao „pun monaha Grka” i „leglo šizmatičkih zabluda”.
Arhiepiskop Arsenije je podigao Crkvu Sv. Apostola u Peći, odredivši je umesto Žiče da bude sedište srpske crkve, jer je Žiča bila suviše izložena napadima neprijateljskih vojski. Zajedno sa kraljem Vladislavom starao se oko prenosa moštiju Svvetog Save iz Trnova u Srbiju i učestvovao je u prenosu stolice episkopa stonskih iz Manastira Presvete Bogorodice u Stonu u manastir Sv. Petra i Pavla na Limu.
Zbog bolesti se povukao sa čela srpske crkve 1263. Tri godine kasnije se upokojio u žičkom metohu Crnča, takođe na Limu. Sahranjen je u svojoj zadužbini, Crkvi Sv. Apostola u Peći.
Za današnji dan se vezuju verovanja da će iskrena molitva iz srca pomoći svakom ko Svetog Arsenija zamoli za zdravlje i zaštitu porodice. Na ovaj način svoje bližnje ćete sačuvati od svake nesreće, pošasti i zla.
(Stil)